مست و دیوانه

به همراه فرماندهان سپاه خدمت آیت الله بهاء الدینی در قم رسیدیم. حتما بزرگان و عزیزان سپاه این جلسه را به یاد دارند.
وقتی مشکلات خود را در زمینه ی اداره ی امور جنگ و مشکلات و مصائبی که از این طریق برای ما به وجود آمده، با این معلم بزرگ اخلاق و سیر و سلوک در میان گذاشتیم، ایشان فرمودند: «ما در ایران یک طبیب داریم که همه ی درد ها رو شفا می ده، همه چیز رو باید از او بخواین و آن طبیب حضرت ثامن الحجج امام رضا علیه السلامه، چرا از ایشون حوائج خودتون رو نمی خواین؟»
یک روز بعد از ملاقات با آیت الله بهاء الدینی توفیقی شد که به زیارت امام رضا (ع) مشرف شویم. حرم را برای فرماندهان سپاه خلوت کرده بودند، وقتی وارد حرم شدیم، فضای آنجا حسابی ما را گرفت. من حال خود را نمی دانستم، سرم را روی ضریح گذاشتم و حسابی با امام رضا (ع) درد و دل کردم.
در آنجا یاد جمله ی آیت الله بهاء الدینی افتادم که فرمود: «طبیب واقعی دردمندان امام رضا (ع) است.» فکر کردم که چه چیزی از حضرت بخواهم، هیچ چیز را ارزشمندتر و بالاتر از شهادت نیافتم. بنابراین از حضرت طلب شهادت کردم و خواستم تا من نیز به جرگه شهدا بپیوندم.


... یک هفته بیشتر نگذشت که دعای او مستجاب شد و امام رضا (ع) حاجتش را روا کرد و به جرگه ی شهدا پیوست.

نهم بهمن، سالروز شهادت شهید غلامحسین افشردی (حسن باقری) گرامی باد.